Inteligencja emocjonalna
Inteligencja emocjonalna to umiejętność radzenia sobie z własnymi emocjami i zdolność rozumienia innych ludzi. Ma ona decydujące znaczenie w kwestii tworzenia dobrych relacji ze swoim otoczeniem i poczucia spełniania się w życiu. Ponieważ decyduje o umiejętności realizacji wyznaczonych sobie celów jeszcze bardziej niż iloraz inteligencji IQ – inteligencja emocjonalna jest szczególnie ważnym czynnikiem decydującym o sukcesie. Niezależnie czy mamy na uwadze sukces w rozwoju duchowym, w życiu rodzinnym czy karierze zawodowej.
Mity dotyczące INTELIGENCJI EMOCJONALNEJ:
· inteligencja emocjonalna nie oznacza po prostu „bycia miłym”. Może ona wymagać na przykład przedstawienia komuś niewygodnej, ale mającej dalekosiężne skutki prawdy, której ten ktoś unika jak ognia;
· nie polega ona na pozbyciu się kontroli nad uczuciami, na spuszczeniu ich z wodzy; oznacza raczej takie kierowanie nimi, by były wyrażane odpowiednio i skutecznie.
· nie jest prawdą, że kobiety mają wyższą inteligencję emocjonalną niż mężczyźni. Niektórzy z nich odznaczają się taką samą empatią jak najbardziej wrażliwe na kłopoty i cierpienia innych osób kobiety, natomiast niektóre kobiety potrafią przeciwstawić się stresowi z taką samą niezłomnością jak najbardziej odporni emocjonalnie mężczyźni;
· poziom inteligencji emocjonalnej – w odróżnieniu od ilorazu inteligencji – nie jest ukształtowany genetycznie ani nie kształtuje się we wczesnym dzieciństwie
Swoją inteligencję emocjonalną możemy nieustająco rozwijać poprzez poznanie
sposobów panowania nad swoimi emocjami, motywowania się, przez wykształcenie
dobrych umiejętności komunikacyjnych, czy wiedzy interpersonalnej.
Anna Staszek na podstawie D.Golemana – „Inteligencja emocjonalna”, Media Rodzina, Poznań – 2005